ดอกคูน

ดิฉันชอบกินอาหารเช้าริมระเบียง กินไปดูสวนไป บางทีก็มีดอกไม้ใบไม้ร่วงลงมาใส่อาหาร ถ้าเป็นช่วงเดือนมีนาคมของทุกปี ก็จะเป็นดอกคูน

นั่งมองกลีบดอกไม้แล้วถามตัวเองว่า ในหนึ่งปี จะมีสักกี่วันกันหนอ ที่ดอกคูนจะร่วงลงมาใส่ขนมปังที่ทาแยมเอาไว้

ดอกไม้ของเราบานแล้ว มันไม่ได้เป็นดอกไม้วิเศษอะไรหรอก ดอกคูนบ้านๆที่เห็นตามทางหลวงนั่นแหละ แต่เป็นดอกคูนซึ่งงดงามจับใจยิ่งกว่าที่ไหนๆ เพราะเป็นดอกไม้ของเรา จากต้นไม้ที่เรารัก

สำหรับดิฉัน วันแห่งความรักไม่ใช่วันวาเลนไทน์ แต่เป็นวันที่ต้นไม้ที่เราปลูกด้วยน้ำพักน้ำแรง ผลิดอกออกใบสะพรั่ง

คือวันที่ธรรมชาติบอกรักเรา

มีหลายสิ่งในชีวิตที่คนบางคนอาจทำได้ดี เรียนรู้ได้เร็ว โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมาก แต่ก็มีหลายสิ่งในชีวิตเช่นกัน ที่ทำไม่ได้ดี เรียนรู้ช้า ต้องพยายามอย่างสุดแสนสาหัสเพื่อแลกกับผลลัพธ์ที่ไม่ดีอะไรนัก สิ่งเหล่านี้คือนิยามของคำว่า พรสวรรค์ ซึ่งหมายถึงความสามารถที่จะเรียนรู้สิ่งใดสิ่งหนึ่งได้เร็ว

คนแต่ละคนมีพรสวรรค์แตกต่างกัน ดิฉันค้นพบอย่างไม่ยินดีนักว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่มีพรสวรรค์ในการปลูกต้นไม้ เมื่อเทียบกับเรื่องอื่นๆที่ทำได้เป็นที่พอใจโดยไม่ต้องอดทนพยายามมาก ในขณะที่เรื่องการปลูกต้นไม้ ทำสวน เป็นเรื่องที่คนมากมายทำได้ดีราวกับว่าเขาเกิดมาเพื่อทำสิ่งนี้จริงๆ อย่างเช่นชาวสวนเงาะ ลำไย ลองกอง ที่สร้างผลผลิตได้ดีจนราคาตกต่ำ ถึงขั้นต้องเอามาเททิ้งบนถนนประท้วงรัฐบาล เห็นข่าวแบบนี้ทีไรก็ทึ่งทุกที เพราะอีแค่ปลูกมะเขือได้ลูกออกมาทีละสามสี่ลูก ดิฉันก็ดีใจจนเก็บไปนอนฝันเป็นเลขแล้ว

แม้ดิฉันจะไม่ใช่นักเขียนระดับแนวหน้า แต่เมื่อเขียนหนังสือ ก็สามารถทำให้ตัวเองพอใจได้ระดับหนึ่ง ส่วนคนอื่นจะพอใจด้วยหรือไม่นั้น เป็นเรื่องสุดวิสัยเกินกว่าจะเก็บมาเป็นอารมณ์ เมื่อลงมือวาดรูป ก็ได้รูปที่ตัวเองชอบ ซึ่งก็ไม่มีอะไรน่าพอใจไปกว่านั้นแล้ว ในฐานะคนวาด คนดูจะชอบไม่ชอบก็เรื่องของเขา ทำกับข้าวกินเอง ก็ว่าอร่อยดี หากคนอื่นกินแล้วถุย ดิฉันก็ไม่เสียใจอะไร เพราะเชื่อว่า การสร้างสรรค์อะไรก็ตาม ที่ตัวเองยังไม่เห็นว่าดี แล้วไปบอกคนอื่นว่าดี ให้เขาชื่นชมนั้น ไม่เข้าเรื่อง

ถึงบางอย่างมาตรฐานเราจะไม่สูงนัก แต่คนที่อ่าน ดูหรือชิมผลงานจากฝีมือเรา เขาย่อมสัมผัสได้ว่า นี่คือความจริงใจ และความตั้งใจอย่างที่สุดของเราแล้ว

ส่วนใครจะดูถูกว่า รสนิยมเราใช้ไม่ได้ ย่อมเป็นสิทธิ์ของเขา

สิ่งที่เราพึงใส่ใจ ก็คือ เรามีความสุขกับสิ่งที่เราเป็นและพอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำได้จริงๆหรือยังเท่านั้นเอง

โดยปกติแล้ว ถ้าเป็นเรื่องหน้าที่การงานหรือการทำมาหากิน ดิฉันมักตัดสินใจได้ไม่ยาก ที่จะเลือกทำงานหรือเลือกแข่งขัน ในสิ่งที่เชื่อว่า ตัวเองทำได้ดีจริงๆ และมุ่งพัฒนาสิ่งที่ถนัดให้กลายเป็นจุดแข็งเพื่อต่อสู้ในการแข่งขัน

ส่วนเรื่องไหนที่พิจารณาแล้วพบว่า ต้องเสียเวลาเรียนรู้มากกว่าคู่แข่งมากมายหลายเท่า อีกทั้งยังเรียนรู้ช้า ต้องล้มลุกคลุกคลานนานเกินไป เพราะไม่มีพรสวรรค์ ก็จะไม่เสียเวลาปลุกปล้ำกับมันมาก

เพียงทำใจยอมรับว่า เราไม่เก่งในเรื่องนั้นจริงๆ หากจำเป็นต้องใช้คุณสมบัตินั้นเพื่อการแข่งขัน ก็ไปหาคนที่เขาเก่งในเรื่องนั้นๆมาร่วมทีม

คนที่โชคดี คือคนที่มีพรสวรรค์ในงานที่ตัวเองชอบ คนพวกนี้มักไปได้สวย แต่กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่า พรสวรรค์จะเป็นคำตอบทั้งหมดของความสำเร็จ เพราะสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าพรสวรรค์คือพรแสวง ที่ทุกคนต่างก็มีได้ไม่จำกัด ขอเพียงมีความตั้งใจจริง อดทน มิวินัย ไม่ท้อถอยต่ออุปสรรคความยากลำบากในการเรียนรู้

หากดิฉันตายตอนอายุแปดสิบ ก็หมายความว่า ดิฉันได้ใช้พรสวรรค์เล็กๆน้อยๆเป็นเครื่องมือต่อสู้ หากินมานานกว่าครึ่งชีวิตแล้ว

ในครึ่งแรกของชีวิตนั้น ดิฉันต้องเลือกที่จะตัดทิ้ง“สิ่งที่ชอบ” แต่ “ไม่มีพรสวรรค์” ออกไปหลายสิ่ง เช่น การปลูกต้นไม้ การว่ายน้ำ การร้องเพลงให้ถูกจังหวะ เล่นดนตรี การเต้นรำ และการแสดง ซึ่งคนที่สนิทกันจะรู้ว่า ดิฉันชอบมาก แต่ยังทำไม่ได้ จึงต้องพักไว้ก่อน เพื่อจะมีเวลามุ่งมั่นเต็มที่กับบางสิ่งที่ทำได้ดีกว่าหรือง่ายกว่า โดยหวังว่าวันหนึ่ง เมื่อเงื่อนไขชีวิตผ่อนคลายลงแล้ว จะไปใช้เวลาฝึกฝน เรียนรู้ เพื่อทำในสิ่งที่ชอบ แต่ไม่มีพรสวรรค์เหล่านั้น ให้สมดังความปรารถนา

สำหรับคนเก่งที่ปลูกลำไย ปลูกเงาะ ปลูกยาง ได้ผลผลิตดีถึงขั้นเอามาเททิ้งบนถนนได้นั้น คงจะหัวเราะเยาะกับความดีใจออกนอกหน้าของคนที่ปลูกต้นคูนแล้วออกดอกมาสิบยี่สิบช่อ แต่สำหรับคนใกล้ชิดจริงๆ ที่รู้ว่า ดิฉันเป็นคนฝีมือเลวในเรื่องการปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์ขั้นรุนแรง ชนิดที่ปลูกตะบองเพชรหรือเลี้ยงปลาหางนกยูงก็ยังไม่รอด

ดอกคูนที่ร่วงมาบนขนมปังทาแยมในเช้าวันนี้ จึงเป็นรางวัลแห่งความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ ของคนที่ไม่มีพรสวรรค์ในการปลูกอะไรทั้งสิ้น